De eerste vraag waar we een van mijn opleidingsdagen mee begonnen was ‘Welk woord wil je op je grafsteen hebben staan en waarom juist dat woord?’. Zo, goedemorgen! Wat een vraag om de dag mee te beginnen. Behoorlijk confronterend. Vooral omdat ik, als ik er überhaupt iets over te zeggen heb, nog lang niet van plan ben te stoppen met leven. Laat staan dat ik daar dan over nadenk. Hoe dan ook, de vraag kwam binnen en maakte me behoorlijk stil. Na van de eerste schok te zijn bekomen, begon het langzaamaan toch te kraken in mijn hersenen. Want tja, wat zou ik dan willen dat er op die steen komt te staan? Hoe wil ik herinnerd worden? Welk doel zie ik voor mijzelf in dit leven?
Ook in verschillende organisaties zie ik een soortgelijke vraag regelmatig terugkeren. Anders geformuleerd natuurlijk, maar toch. Ik zie ‘m bijvoorbeeld terug bij reorganisaties en projecten. Bij het starten daarvan is het natuurlijk van belang van te voren te bedenken wat het doel is. Wat geeft bestaansrecht, wat wil je bereiken?
Dus waarom zouden we dit niet voor onszelf doen? Waarom zouden we voor ons eigen leven die vraag niet stellen? Is dat ook eigenlijk niet de essentie van persoonlijk leiderschap? Dat je voor jezelf vaststelt waarom je ‘op aard bent’ en daarnaar gaat handelen? Dat je dus zelf de verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven?
En kan ik dan nog een stapje verder gaan? Zou je je eigen leven als een onderneming of project kunnen zien? Kun je bijvoorbeeld een ‘ondernemingsplan’ voor je eigen leven maken? Voor jezelf bepalen wie en wat voor jou belangrijk zijn en wat je nodig hebt? Kun je voor jezelf bepalen wat jouw persoonlijke missie en visie zijn en daar je leven op gaan inrichten? Ik denk het wel. Ik vind het wel een prettige gedachte, zelf richting te kunnen geven aan mijn leven. Daar zelf invloed op uitoefenen. Door voor mezelf te bepalen wat ik belangrijk vind en daarnaar te gaan leven.
Natuurlijk loopt niet altijd alles volgens plan. Natuurlijk kom ik tegenslagen tegen. Maar door me bewust te zijn van mijn richting, door mijn doel voor ogen te houden, kan ik die tegenslagen aangaan. Mijn persoonlijke uitgangspunten kan ik dan gebruiken als een soort meetlat. Alles wat in mijn leven voorbij komt, ook de tegenslagen, kan ik daar dan langs leggen. Om te kijken hoe ik ermee om zou willen en kunnen gaan en wat ik eruit kan halen. Om te bepalen hoe ik het ten positieve van mijn doel kan keren. Voor mij is het een mooie manier om zelf de touwtjes in mijn leven in handen te nemen.
Enne, voor de nieuwsgierigen onder ons: het woord dat in mij opkwam om op mijn grafsteen te laten zetten: inspirator. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik bij dit woord een enorme dosis weerstand in mijzelf tegenkwam en dat het nog een behoorlijke tijd heeft geduurd voordat ik aan mezelf durfde toe te geven dat dit toch echt het juiste woord was.
En nu jij. Heb jij voor jezelf ook een koers bepaald? En wat is jouw woord?
Ik ben benieuwd!
Eén gedachte over “Het doel voor ogen”