‘Het vergt moed om het leven te leiden dat je wilt leiden’
Het lijkt soms zo eenvoudig, gewoon zo te leven zoals jij wilt. Toch weet ik, uit eigen ervaring, dat dit niet altijd zo is. Want je leven leven zoals jij wilt, betekent dat je soms dingen doet of zegt, of keuzes maakt die niet bij iedereen even goed zullen vallen. En ben je dan nog wel ok?
En daarnaast is er dan ook nog die innerlijke criticus die zich overal mee bemoeit. Althans, bij mij wel. Is het eerst al de kunst om überhaupt te ontdekken wat ik echt wil, echt belangrijk vind, etc., dan volgt daarna nog de uitdaging om te gaan staan voor datgene wat ik ontdekt heb. Om het in de wereld te brengen, om het uit te spreken. Ik vond dat soms behoorlijk spannend en had behoorlijk wat lef en gesprekken (lees: discussies) met mijn criticus nodig, voordat ik daadwerkelijk open en eerlijk durfde uit te spreken wat voor mij zo belangrijk is.
Wat maakte dat het me toch lukte? Ik ging onderzoeken waar de spanning voor mij zat. Toen ik dat gevonden had, kon ik ermee aan de slag. Door vragen aan mezelf te stellen en door andere perspectieven te kiezen, vond ik een andere manier om er naar te kijken. Zo verbrak ik de ‘betovering’ en haalde ik de spanning eraf. Mijn innerlijke criticus verloor aan kracht en ik kon uitspreken wat voor mij zo van belang was. Toen kon ik in beweging komen om mijn droom om te zetten naar realiteit.
En hoe is dat voor jou? Hoe moedig ben jij? Spreek jij makkelijk uit wat voor jou zo van belang is? Of merk je dat jij nog regelmatig rekening houdt met wat anderen ervan (zullen) zeggen/denken? En herken je die innerlijke criticus, of juist niet?
Ik ben benieuwd en hoor het graag van je!