Als ik je vraag wat er aan de hand is, kun je dat heel goed verwoorden. Je kunt goed vertellen wat er mis gaat, wat er gaande is en gebeurd is. Je weet het heel goed. 

Van buiten lijkt het alsof je alles goed voor elkaar en onder controle hebt. Mensen om je heen denken dat ook. Ze zien de mooie kant die jij hen laat zien. Maar ergens begint er iets af te brokkelen, te kraken en te scheuren. Het begint je uit te putten. Je zegt het allemaal heel rustig en soms zelfs met een glimlach om je mond. Het lijkt alsof het je niets doet. Maar hoe het echt voor je is, hoe je je van binnen voelt, hoe moeilijk en zwaar het eigenlijk voor je is, dat laat je niet zien. Dat weet niemand. Jijzelf weet soms maar amper wat je voelt.

Je buitenkant komt niet overeen met je binnenkant

Wat je vertelt, de inhoud, komt niet overeen met wat je laat zien. Je buitenkant komt niet overeen met je binnenkant. Je bent zogezegd niet congruent. En dat verwart. Jouzelf, maar ook de mensen om je heen. Want hoe moeten zij nu weten dat je boos bent, als jij dit niet laat zien, als jij slechts glimlacht? Hoe moeten zij nu weten dat je pijn of verdriet hebt, als je dit niet laat merken? Hoe kunnen ze er dan voor je zijn en goed op je reageren? En als ze dan niet reageren zoals jij zou willen, zoals jij nodig hebt, raak jij verward. Teleurgesteld. Of geïrriteerd, boos. Of verdrietig. 

Je bent bang geworden

Je hebt zo goed geleerd om jezelf in te houden. Om jezelf groot en sterk te houden. Om jezelf niet echt te laten zien. Niemand kent je eigenlijk echt. En inmiddels durf je dit ook niet meer. Je bent bang geworden om door de mand te vallen. Om niet gewaardeerd te worden. Om niet de moeite waard te zijn als mensen je wel echt leren kennen. 

En dus houd je jezelf maar stil. Houd je jezelf in. Op de achtergrond. Terwijl je eigenlijk niets lievers zou willen dan gewoon jezelf te kunnen zijn. Je uit te kunnen spreken. Te kunnen leven vanuit jezelf. Maar hoe je dat doet? Dat weet je inmiddels niet meer. Je hebt al zo lang opgesloten in jezelf geleefd, je hebt je al zo lang aangepast, dat je niet weet waar te beginnen om deze oneindige cirkel te doorbreken, om los te komen uit het patroon wat je alsmaar vaster zet in je leven. 

Vragen, zodat jij het helder krijgt en ruimte gaat vinden

En ik? Ik voel met je mee. Het raakt me. En ik vraag me af wanneer je dit hebt geleerd? En waarom? Wat heeft het je gekost en wat gebracht? Wat maakte dat je dit als enige uitweg zag? En voor of door wie heb je dit geleerd en/of volgehouden? En… en… en… allemaal vragen. Vragen die vanzelf aan de orde zullen komen. Zodat jij het helder krijgt en ruimte gaat vinden. Ruimte, kracht en vrijheid om te leven vanuit jezelf. 

De eerste stap heb je gezet. Jouw reis, waarbij ik je begeleider mag zijn, is begonnen. 

Herken jij jezelf hierin? En wil je ook op reis? Helderheid krijgen en ruimte, kracht en vrijheid vinden om te leven vanuit jezelf? Zet dan de eerste stap en neem contact met mij op. Ik begeleid je graag!